Jos Bouwhuis werkte al jong als timmerman in de bouw. ‘Tot de pijn in mijn rug en gewrichten steeds erger werd en mijn schoenen gingen knellen. Ik was 33 jaar toen ik te horen kreeg dat ik acute reuma had en direct moest stoppen met werken.’ 

In de loop der jaren heeft hij heel wat maanden thuisgezeten vanwege operaties. ‘In 2008 kreeg ik ook nog een hartinfarct. Ik heb nieuwe heupen, knieën en schouders en mijn scheefgegroeide enkel is vastgezet. Ik heb behoorlijk in de steigers gestaan. Maar nu kan ik weer redelijk lopen en bewegen.’

Jos is niet van het stilzitten. Hij deed een opleiding en is nu calculator/werkvoorbereider bij een dakdekkersbedrijf. Elke werkdag begint om half 7. Zijn vrouw helpt hem met het aankleden. Rond half 9 vertrekt hij op de scootmobiel of met de auto naar zijn werk. Dat hij weer vier dagen per week aan de slag kon, heeft een groot verschil gemaakt. 

‘Steun en vertrouwen van een werkgever is zo belangrijk. Bij arbeidsongeschiktheid verlies je toch al gauw het dagelijkse sociale contact. Collega’s die hier langskomen, zorgen geregeld voor wat afleiding en gezelligheid. Zo blijf ik verbonden met de mannen op het dak.’ Op kantoor is Jos’ enige directe collega de directeur. ‘Een klein wereldje inderdaad, maar er is werk genoeg en we doen het samen.’