‘Het is wrang om te zien dat mensen na jaren hard werken soms weinig kunnen genieten van hun oude dag. Gewrichtsklachten, pijn in de rug en knieën, versleten heupen.

Werken in de bouw is zwaar en zeker grond- en funderingswerk eisen hun tol. Onze medewerkers krijgen elk jaar een geneeskundig onderzoek. Daarmee willen we gezondheidsproblemen tijdig opsporen of voorkomen.

Toch komt het regelmatig voor dat collega’s worden afgekeurd of vroegtijdig wegvallen. Dat is pijnlijk en heel confronterend. Als het kan proberen we mensen minder belastend werk aan te bieden. Maar dat past niet bij iedereen.

Ik ben getrouwd, mijn partner werkt parttime en we hebben drie jongvolwassen kinderen. We hebben een partnerpensioen geregeld, maar als je met pensioen gaat, kun je je partnerpensioen uitruilen voor meer ouderdomspensioen. Daar hopen we natuurlijk op.

Op basis van mijn pensioen moeten we het kunnen rooien. In de loop der jaren ben ik een paar keer van werkgever gewisseld, maar altijd binnen de bouw. Al mijn pensioen is dus opgebouwd bij bpfBOUW. De laatste tien jaar voor je pensioen verandert je bestedingspatroon natuurlijk.

Uitgaven voor de kinderen hebben de grootste piek wel gehad. Dus die wens om een mooie reis naar Afrika te maken blijft op het lijstje staan. Ik zit financieel in een bevoorrechte positie, dat weet ik wel.

Ik zou wel tegen mijn medewerkers en andere mensen in de bouw willen zeggen: denk eraan, niet iedereen wordt 90. Stel zeker niet alles uit tot na je werkzame leven. Geniet ook nu volop van alle dagelijkse dingen. Dat geldt ook voor mijzelf.’